Tijd op Interne Geneeskunde // Medicina Interna
Door: Lisanne Buurman
Blijf op de hoogte en volg Lisanne
03 December 2015 | Spanje, l'Alfàs del Pi
Hoi iedereen!
Besefmomentje. Nog maar zoooo'n korte tijd in Spanje. Zit inmiddels al in week 15 van de 22 en jeeeemig wat gaat dat snel. Ik leer zoveel! Van de gewoontes hier tot omgangsmanieren met (Spaanse) doktoren, van hablar en Español tot een infuus inbrengen. Ik vind het leuk hier om tussen de Spanjaarden te leven. Ook al is het maar drie uur vliegen, geloof me: hier heerst een totaal andere cultuur en daar een beetje van meekrijgen is natuurlijk dan best wel leuk.
Vorige week zaterdag ben ik met twee meiden naar een Spaans feest geweest met Spaanse muziek en dansten we op z'n Spaans. Veel gelachen en gepraat die avond. Paella eten bij een Spaanse familie, om één uur in de middag al aan de vino, want 'zo gaat dat nou gewoon hier'. En dat is niet erg, haha. Dagen vliegen voorbij hier en ik doe veel leuke dingen. Twee weken terug alweer waren Marjolein, Elvira en Eline hier en ik heb echt heeeeeel erg genoten met ze. We hebben stadjes bezocht, op jeepsafari geweest, uiteten geweest en natuurlijk het nachtleven van Benidorm laten zien. We hebben het echt superleuk gehad!
Wat stage betreft: ik heb vandaag mijn laatste dag op interne geneeskunde gehad. Daar heb ik het echt heel erg naar m'n zin gehad. Pluspunten van interne geneeskunde zijn dat de patiënten hier voor een wat langere tijd zitten over het algemeen liggen. Dan heb je meer tijd om een band op te bouwen met de patiënten en dat is iets waar ik veel waarde aan hecht. Er liggen veel patiënten uit Engeland/Noorwegen/Nederland/Duitsland/Zweden etc. die hier een tweede huis hebben of iets dergelijks, dus wat dat betreft is het best internationaal. Benidorm blijft trouwens voor mij een soort 'klein Las Vegas'. Nog steeds sta ik met open ogen te kijken als ik over het 'Engelse' gedeelte van de boulevard loop. Dubbeldekker-scootmobiels waar moeder rijdt (+/- 55 jaar) en dochter achterop zit (+/-25 jaar). Ik spot veel 'levensgenieters' wat zich uit in (te) dikke buiken en een alcoholpercentage dat sowieso boven het gemiddelde ligt. Gevolg is wat ik dan ook veel zie mensen van 50/60/70 jaar met leverproblemen en vééél hartpatiënten. Natuurlijk heeft niet alles dat als oorzaak, maar bij sommige patiënten zit er wel een klein verband tussen. Ik merk dat de verpleegkundigen zich hier meer focussen op de verpleegtechnische handelingen dan op het ziektebeeld (voor mijn gevoel) terwijl in NL vaak zo gehamerd wordt op dat je jezelf als verpleegkundige moet kunnen verantwoorden met wat je doet door het ziektebeeld. Ik probeer het maar wel een beetje in m'n achterhoofd te houden dan :-).
Van vrijdag tot dinsdag zijn mam en Henk hier langs geweest. We hebben hele fijne dagen met elkaar gehad. Ik heb ze Guadalest laten zien (soort sprookjesachtig dorpje in de bergen echt zooooo mooi). We zijn naar Altea geweest (oud Spaans dorp) ik heb ze Benidorm laten zien en Albir ook nog even bekeken. Ik heb echt genoten met ze!
Het is hier nog echt super weer, gewoon zo vaak zon en rond de 20 graden. Als het windstil is zwemmen er nog veel mensen in de zee en ik heb nou niet echt bepaald een december-gevoel als ik in m'n t-shirtje terug naar huis fiets met gespleten ogen omdat de zon scherp is. Alles bloeit hier nog en op de radio is kerstmuziek. Vanaf volgende week ga ik trouwens meelopen met een Nederlandse traumatoloog op de polikliniek. Weer totaal iets anders en echt ook weer zin in :-).
De zin die hier echt van toepassing is: 'no pasa nada' wat betekent 'het maakt niets uit'. Ik kan soms best perfectionistisch zijn wat zich uit in alles in één keer goed willen doen. Of collega's die spontaan een lunch meenemen, of als je ergens komt het eigenlijk vanzelfsprekend is dat je mee-eet. En maak je vooral niet zo druk. Want: no pasa nada. Ik sta ervan te kijken hoe heerlijk makkelijk Spanjaarden kunnen zijn en zij staan ervan te kijken hoe ik me sta te verontschuldigen als ik iets fout doe of hoe ik sta te kijken van een simpel iets-voor-elkaar-overhebben. Niet dat dat in Nederland niet zo is, maar hier uit het zich in andere dingen. Niets is hier zo snel gek/stom/raar. Ze maken zich hier gewoon veel minder snel druk. 'No pasa nada, Lisan, tranquilla..' Heel fijn. Ik kan er wel aan wennen.
Saludos!!!
Lisanne
Besefmomentje. Nog maar zoooo'n korte tijd in Spanje. Zit inmiddels al in week 15 van de 22 en jeeeemig wat gaat dat snel. Ik leer zoveel! Van de gewoontes hier tot omgangsmanieren met (Spaanse) doktoren, van hablar en Español tot een infuus inbrengen. Ik vind het leuk hier om tussen de Spanjaarden te leven. Ook al is het maar drie uur vliegen, geloof me: hier heerst een totaal andere cultuur en daar een beetje van meekrijgen is natuurlijk dan best wel leuk.
Vorige week zaterdag ben ik met twee meiden naar een Spaans feest geweest met Spaanse muziek en dansten we op z'n Spaans. Veel gelachen en gepraat die avond. Paella eten bij een Spaanse familie, om één uur in de middag al aan de vino, want 'zo gaat dat nou gewoon hier'. En dat is niet erg, haha. Dagen vliegen voorbij hier en ik doe veel leuke dingen. Twee weken terug alweer waren Marjolein, Elvira en Eline hier en ik heb echt heeeeeel erg genoten met ze. We hebben stadjes bezocht, op jeepsafari geweest, uiteten geweest en natuurlijk het nachtleven van Benidorm laten zien. We hebben het echt superleuk gehad!
Wat stage betreft: ik heb vandaag mijn laatste dag op interne geneeskunde gehad. Daar heb ik het echt heel erg naar m'n zin gehad. Pluspunten van interne geneeskunde zijn dat de patiënten hier voor een wat langere tijd zitten over het algemeen liggen. Dan heb je meer tijd om een band op te bouwen met de patiënten en dat is iets waar ik veel waarde aan hecht. Er liggen veel patiënten uit Engeland/Noorwegen/Nederland/Duitsland/Zweden etc. die hier een tweede huis hebben of iets dergelijks, dus wat dat betreft is het best internationaal. Benidorm blijft trouwens voor mij een soort 'klein Las Vegas'. Nog steeds sta ik met open ogen te kijken als ik over het 'Engelse' gedeelte van de boulevard loop. Dubbeldekker-scootmobiels waar moeder rijdt (+/- 55 jaar) en dochter achterop zit (+/-25 jaar). Ik spot veel 'levensgenieters' wat zich uit in (te) dikke buiken en een alcoholpercentage dat sowieso boven het gemiddelde ligt. Gevolg is wat ik dan ook veel zie mensen van 50/60/70 jaar met leverproblemen en vééél hartpatiënten. Natuurlijk heeft niet alles dat als oorzaak, maar bij sommige patiënten zit er wel een klein verband tussen. Ik merk dat de verpleegkundigen zich hier meer focussen op de verpleegtechnische handelingen dan op het ziektebeeld (voor mijn gevoel) terwijl in NL vaak zo gehamerd wordt op dat je jezelf als verpleegkundige moet kunnen verantwoorden met wat je doet door het ziektebeeld. Ik probeer het maar wel een beetje in m'n achterhoofd te houden dan :-).
Van vrijdag tot dinsdag zijn mam en Henk hier langs geweest. We hebben hele fijne dagen met elkaar gehad. Ik heb ze Guadalest laten zien (soort sprookjesachtig dorpje in de bergen echt zooooo mooi). We zijn naar Altea geweest (oud Spaans dorp) ik heb ze Benidorm laten zien en Albir ook nog even bekeken. Ik heb echt genoten met ze!
Het is hier nog echt super weer, gewoon zo vaak zon en rond de 20 graden. Als het windstil is zwemmen er nog veel mensen in de zee en ik heb nou niet echt bepaald een december-gevoel als ik in m'n t-shirtje terug naar huis fiets met gespleten ogen omdat de zon scherp is. Alles bloeit hier nog en op de radio is kerstmuziek. Vanaf volgende week ga ik trouwens meelopen met een Nederlandse traumatoloog op de polikliniek. Weer totaal iets anders en echt ook weer zin in :-).
De zin die hier echt van toepassing is: 'no pasa nada' wat betekent 'het maakt niets uit'. Ik kan soms best perfectionistisch zijn wat zich uit in alles in één keer goed willen doen. Of collega's die spontaan een lunch meenemen, of als je ergens komt het eigenlijk vanzelfsprekend is dat je mee-eet. En maak je vooral niet zo druk. Want: no pasa nada. Ik sta ervan te kijken hoe heerlijk makkelijk Spanjaarden kunnen zijn en zij staan ervan te kijken hoe ik me sta te verontschuldigen als ik iets fout doe of hoe ik sta te kijken van een simpel iets-voor-elkaar-overhebben. Niet dat dat in Nederland niet zo is, maar hier uit het zich in andere dingen. Niets is hier zo snel gek/stom/raar. Ze maken zich hier gewoon veel minder snel druk. 'No pasa nada, Lisan, tranquilla..' Heel fijn. Ik kan er wel aan wennen.
Saludos!!!
Lisanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
